Dzieło Nieustannej Nowenny Uczniów Jezusa

Dzięki cnocie nadziei pragniemy jako naszego największego szczęścia Królestwa Niebieskiego i życia wiecznego. Jednocześnie pokładamy ufność w obietnicach Chrystusa, nie opierając się na własnych siłach, a na pomocy i łasce Ducha Świętego, którego posyła nam Bóg, by umacniać w nas tę nadzieję będąca motorem do działania (KKK). Nadzieja dotyczy nie tylko spraw materialnych, ale przede wszystkim zbawienia. Nadzieja uczy nas wytrwałości do końca, daje pewność, że do śmierci możemy iść dobrą drogą na spotkanie z Ojcem miłosiernym, niosąc w sercu wiarę i miłość.

Kończący się Rok Miłosierdzia przypomina, że miłosierdzie jest naszym chrześcijańskim obowiązkiem. Jezus mówi: „Gromadźcie sobie skarby w niebie, a nie na ziemi” (Mt 6,20). W dzisiejszym świecie zanika poczucie odpowiedzialności za życie i czyny swoje i innych. Święty Jakub przypomina, że miłosierdzie góruje nad sądem (2,13). Wiara współdziała z uczynkami i przez nie staje się doskonała, a dzięki tym dobrym uczynkom człowiek jest zbawiony. Bóg chce przemieniać człowieka przez miłość, aby i on sam coraz bardziej był miłością i nosił w sobie coraz gorętszy i jaśniejszy płomień miłości zapalonej przez Boga. Miłość jest silniejsza niż śmierć, bo pochodzi od Boga, bo ciągle odżywa i rośnie, bo nadaje smak i sens życia, triumfując nad naszymi słabościami, zwątpieniami i nad naszym życiem doczesnym. Uwierzmy miłości, miejmy nadzieję, że jest ona silniejsza niż śmierć.

Rozważanie biblijne

21 listopada – poniedziałek XXXIV tygodnia zwykłego

Oddać wszystko Bogu

Bezimienna wdowa jest chyba jedną z bardziej znanych wdów na świecie. Jej czyn zyskał wielkie uznanie w oczach Jezusa - Pana, który widzi to, co w ukryciu - nie ze względu na wartość ofiarowanej sumy, ale z powodu ogromnej ufności. Jej datek to najmniejsza moneta w Biblii. Można go porównać z naszą jednogroszówką, a przecież nawet za dwa grosze nie kupi się niczego. To stanowiło wszystko, co miała na utrzymanie. Zwykło się chwalić wdowę za jej cichą ofiarę na tle pyszniących się bogaczy. Tak, ale można w jej postawie dostrzec również podobieństwo do Chrystusa, który - jak pisze św. Paweł - będąc bogaty, dla was stał się ubogi, abyście wy wzbogacili się Jego ubóstwem (2 Kor 8, 9). Jezus także oddał wszystko Bogu, aby nas zbawić.