Materiały do wykorzystania na comiesięczne spotkanie Dzieła Nieustannej Nowenny Uczniów Jezusa.
20 listopada – poniedziałek XXXIII tygodnia zwykłego, rok I
Rozważanie biblijne
Wielu z nas skarży się, że nasza modlitwa nie przynosi rezultatu, że odnosimy wrażenie, jakbyśmy mówili do ściany. Prosimy, a nie dostajemy tego. Tymczasem żebrak z dzisiejszej Ewangelii, kiedy zorientował się, że nie jest słyszany, że nie ma odzewu, wołał jeszcze głośniej. Nie ustawał i postanowił, że jego modlitwa będzie głośniejsza, bardziej intensywna, że nie pozwoli, aby ta chwila jego życia umknęła. Nie pozwoli, żeby Jezus odszedł, skoro jest tak blisko. I to jest wielka nauka dla nas. Jeśli czujesz, że Twoja modlitwa jest słaba i nie działa, to wołaj głośniej. Wołaj tak głośno, aż usłyszy.
16 października – poniedziałek XXVIII tygodnia zwykłego, rok I
Rozważanie biblijne
Jezus mówi o sobie, że jest kimś więcej niż Salomon. Najlepiej znana opowieść z życia Salomona, to opowieść o tym, jak dwie kobiety przybyły do niego, aby rozsądził, która z nich jest matką dziecka. I Salomon postanowił, że dziecko trzeba rozpołowić, pozwalając w ten sposób, aby wyszło na jaw, która z kobiet jest prawdziwą matką. Jezus jest kimś więcej niż Salomon, robi dokładnie odwrotnie. Nie czyni człowieka rozpołowionym między życiem a śmiercią, między Bogiem a światem, między swoimi grzesznymi pragnieniami a pragnieniami związanymi z Bogiem. Jezus przybywa, żeby zjednoczyć ludzkość, zintegrować człowieka wewnętrznie, sprawić, by w człowieku na nowo pojawiło się dziecięctwo Boże. Wszystko, co wyszło od Boga i w Bogu ma swoje odkupienie, ma być ukierunkowane na Boga. Bóg jednoczy w duszy, umyśle człowieka i to jest w Jezusie takie piękne, że On czyni nasze życie jednością, pielgrzymką w jednym kierunku, nawet gdy czujemy się rozpołowieni w naszym życiu, to w Jezusie odnajdujemy harmonię i pokój.
18 września – Święto Świętego Stanisława Kostki
Rozważanie biblijne
Możnaby posądzić Józefa i Maryję o niefrasobliwość, o to, że niedostatecznie zatroszczyli się o swojego syna, ale przecież oni mieli poczucie tego, że ich dziecko jest darem. Darem, który został im dany na przechowanie. Darem, o który mieli się zatroszczyć, ale też któremu mieli dać wolność. Wolność, która sprawia, że nie inwigilowali Go, nie trzymali przy sobie, pozwalali mu być między innymi ludźmi. Pozwalali mu nawet decydować w dużej mierze o swoim losie. Taką wolność dają tylko ci rodzice, którzy przeżywają swoje rodzicielstwo jako dar, którzy wiedzą, że dziecko jest darem od Boga i Bóg pierwszy troszczy się o ich potomstwo, o ich skarb.
Myśli wybrane
Modlitwa jest największym dobrem, jest intymną wspólnotą z Bogiem, musi pochodzić z serca, musi zakwitać codziennie, w dzień i w nocy. - św. Jan Chryzostom
Z galerii
