Materiały do wykorzystania na comiesięczne spotkanie Dzieła Nieustannej Nowenny Uczniów Jezusa.
19 listopada – poniedziałek XXXIII tygodnia zwykłego, rok II
Pytanie zadane przez Jezusa może wydawać się dziwne, bo czego mógł oczekiwać człowiek ślepy, jak nie tego, aby w końcu przejrzał. Jego prośba została spełniona, dzięki czemu szedł dalej, wielbiąc Boga. Jezus przywraca wzrok niewidomemu, ale wyprowadza go z jeszcze innej ciemności. To uzdrowienie dokonuje się w Jerychu, czyli w najniżej położonym mieście na świecie, co może symbolizować głębokości ludzkiego grzechu. Jezus wyprowadza z nich człowieka i zwraca go we właściwą stronę - ku pełnej światłości, a więc ku Bogu. Prośmy Jezusa za przykładem uzdrowionego ślepca z Ewangelii, aby uzdrowił oczy naszego serca, które pomogą nam odróżniać dobro od zła i zawsze widzieć to, co jest prawdziwą miłością.
Chryste, Ty znasz pragnienia mego serca, ale oczekujesz, abym głośno wypowiedział to, które jest prośbą o dobro. Proszę Cię więc, abym i ja przejrzał i chodził już tylko w Twej światłości.
15 października – poniedziałek XXVIII tygodnia zwykłego, rok II
Dziwić może nienasycenie tłumów otaczających Jezusa. Żądają nowego znaku, aby uwierzyć, że przybliżyło się Królestwo Boże. Skąd taka postawa, skoro do tego fragmentu w Ewangelii Łukasza odnajdziemy opisy dwunastu cudów? W tych znakach Izraelici powinni dostrzec, że nastał rok łaski od Pana. Stąd te ostre słowa Jezusa o przewrotności tego plemienia. Ale Pan sam da wam znak (Iz 7, 14). Jest nim Boże miłosierdzie. To oznaczają słowa o Jonaszu, który stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy. Pogański naród, tak znienawidzony przez lud wybrany, nawrócił się pod wpływem tego proroka. Izraelici zaś nie umieli zachwycić się Jezusem, który przewyższa wszelką ludzką mądrość. Dlatego żądali znaków. A my jak patrzymy na Jezusa?
Jezu, tak łatwo jest żądać znaków od Ciebie, a potem z przyjemnością je oglądać. Pozwól mi poznać, że największym znakiem jest to, co robisz w mym sercu, które oczyszczasz z grzechów.
17 września – poniedziałek XXIV tygodnia zwykłego, rok II
Setnik wypowiada słowa, które my powtarzamy przed przyjęciem Komunii Świętej: Panie, nie jestem godzien, ale powiedz tylko słowo. Jest on przykładem człowieka wiary, przez którą jesteśmy uzdrowieni, usprawiedliwieni i zbawieni. Setnik wierzy w Jezusa, jak również w moc Jego słowa. Istotne jest to, że rozumie ją we właściwy sposób. Jako setnik ma władzę, czyli jego słowo wypowiedziane w formie polecenia musi być wykonane. Ma jednak świadomość, że rozciąga się ona jedynie nad jego podwładnymi. W Jezusie widzi natomiast Tego, który ma moc nad ludzkimi chorobami i słabościami. W przypadku poganina jest to wyraz wiary w Bóstwo Jezusa. Nic więc dziwnego, że Jezus wynagrodził go pochwałą i uzdrowieniem sługi.
Panie, i do mnie powiedz słowo, które zbawi duszę moją. Z wiarą i pokorą setnika przychodzę do Ciebie z mymi słabościami. Tylko Ty jeden możesz je usunąć i dać mi zdrowie i nowe życie.
Myśli wybrane
Doskonałość polega na tym, by pełnić wolę Boga, by być tym, czym On chce nas mieć.
św. Teresa od Dzieciątka Jezus A 2v
Z galerii
