Duch Święty tym potężniej zaznaczy swe działanie w dziejach świata im częściej, goręcej i bardziej publicznie będzie wzywany.
św. Arnold Janssen

Dzieło Nieustannej Nowenny Uczniów Jezusa

Łaska uświęcająca i uczynkowa.

W refleksji na temat Bożych darów zatrzymaliśmy się przy pojęciu ?łaska?. Chodzi nam o łaskę w wymiarze nadprzyrodzonym, czyli o dar udzielającego się Boga. Wysłużył nam ją Jezus Chrystus swoją męką, śmiercią i zmartwychwstaniem. Św. Paweł mówi wprost o bogactwie Jego łaski. Szczodrze ją na nas wylał w postaci wszelkiej mądrości i zrozumienia (Ef 1,7-8). Obfitość łaski można porównać do nurtu rzeki, który niesie z sobą zasoby życiodajnych dóbr. Nurt rzeki można obserwować, drążyć wzrokiem jej głębię, ?gonić? oczami za jej falą. Można zachwycić się tym nurtem, a pozostać w miejscu lub ?dreptać? żółwim krokiem. Lecz można z tego nurtu skorzystać ? wejść w niego, dać się porwać prądem, by łatwiej dotrzeć do swego celu. Tak jest właśnie z łaską, którą ? gdy człowiek zostanie porwany i niesiony ? bezpieczniej i pewniej zmierza po ścieżkach swego doczesnego życia.

Podstawowymi łaskami w wymiarze nadprzyrodzonym jest łaska uświęcająca, zwana też habitualną i druga ? aktualna ? potrzebna do pełnienia dobrych uczynków. Katechizm Kościoła Katolickiego tak orzeka o tych Bożych darach:

Łaska Chrystusa jest darem darmo danym, przez który Bóg obdarza nas swoim życiem wlanym przez Ducha Świętego do naszej duszy, by ją uleczyć z grzechu i uświęcić. Jest to łaska uświęcająca lub przebóstwiająca, otrzymana na chrzcie. Jest ona w nas źródłem dzieła uświęcenia (1999).

Łaskę uświęcającą tak określa:

Łaska uświęcająca jest darem habitualnym, stałą i nadprzyrodzoną dyspozycją udoskonalającą samą duszę, by uzdolnić ją do życia z Bogiem i do działania mocą Jego miłości. Rozróżnia się łaskę habitualną, czyli trwałe uzdolnienie do życia i działania zgodnego z Bożym wezwaniem, oraz łaski aktualne, które oznaczają interwencję Bożą bądź na początku nawrócenia, bądź podczas dzieła uświęcania (2000).

Łaskę uświęcającą, czyli habitualną, nazywa się trwałym uzdolnieniem. Trzeba jednak pamiętać, że trwa ona w naszej duszy tak długo, dopóki człowiek w sposób świadomy i dobrowolny nie pozwoli na czyn, którego skutkiem jest grzech śmiertelny. Dlatego Bóg wspiera człowieka łaskami aktualnymi lub inaczej: uczynkowymi. Bóg w swoim miłosierdziu wyprzedza nas swoim działaniem i wspiera, byśmy dokonywali dzieł dobrych zgodnie z Jego wolą.

Myśli wybrane

Mod­litwa jest naj­większym dob­rem, jest in­tymną wspólnotą z Bo­giem, mu­si pochodzić z ser­ca, mu­si zak­wi­tać codzien­nie, w dzień i w nocy. - św. Jan Chryzostom

Z galerii